Oftewel , vanuit Evora naar Faro en dan weer terug.

Gisteren tikte de thermometer de 35 graden aan, en terwijl je buiten in de zon het vliegtuig inspecteert dan voelt dat wel 40/45 graden.
We vlogen naar het zuiden dus dan doe je een S-1A ( Sierra One Alfa) departure. Dit wordt op instrumenten gedaan.

Even later werden we geklaard om naar “Flight level 080” ( oftewel 2.5Km hoogte) te klimmen waar het een stuk koeler was.

Om naar Faro te kunnen moet je de “airway” volgen. Dit deden we via een punt die Sotex heet. Z’n punt is soms een makkelijk herkenbaar punt, maar dat hoeft niet altijd.
Tijdens het instrument vliegen worden dergelijke punten in ieder geval aangegeven aan de hand van een hoek en afstand van een radiozender, of aan de hand van coordinaten.
Na Sotex werden we opgedragen van radiofrequentie te veranderen naar “Faro Approach”, op deze frequentie hoor je alle vertrekkend en aankomend verkeer.
Zo kon ik Transavia, Easyjet en Airberlin horen. Dit vond ik natuurlijk leuk, omdat je eindelijk met de grote kisten meevliegt!

Op Faro hebben we twee instrumenten naderingen gemaakt, dus niet naar buiten kijken totdat de instructeur “runway”zegt, dan ben je maar 1.5 a 2 Km van de baan verwijdert.
En dit wel op een “high speed configuration” dit betekent een snelheid van 150 Kts (280Km/h) aanhouden.
Dan een “lowpass” gemaakt dus nog steeds 280Km/h op een hoogte van 4m aanhouden om vervolgens als een achtbaantje de kist omhoog te trekken, jaaaaaaa, dat is echt leuk.

Even later weer naar Sotex en dan terug naar Evora alwaar weer 10graden warmer was dan in Faro.

Al en al het was zeker een leuke vlucht, en ik merk wel dat het steeds beter gaat!