Jan.11-09 Wat een weekend!
Het begon vrijdag toen we thuis een film aan het kijken waren; ineens loopt Andrew de woonkamer binnen om Roy en mij te laten weten dat wij, alle drie dus, 4 keer in het weekend gingen vliegen, 8 uur in totaal! Wow!!!!
Zaterdag, twee vluchten gemaakt van in totaal 580km! Andrew en ik hadden twee vluchten voorbereid, de ene naar het noorden en de andere naar het zuiden.
In de ochtend was het weer in het zuiden slecht waardoor we besloten om naar het noorden te gaan vliegen.
De route bestond uit zeven checkpoints welke meestal steden of vliegvelden zijn.
Twee daarvan waren vliegvelden; Montargil en Santarem. Op het laatste was de kans op parachutespringen aanwezig. Dit betekent dat je goed naar buiten moet kijken wil je geen verrassing krijgen.
Eenmaal daar bleek er helemaal niets aan de hand te zijn. Daarna gewoon doorgaan met het vluchtplan. Alhoewel deze maar 01.10 uur zou duren, waardoor ik nog 50 min overhad.
Hierdoor besloot ik wat oefeningen te doen om de tijd te vullen en de volle 2 uren te vliegen.
Uiteindelijk was ik om 11.05 uur geland.
En om 14.00 uur ging ik weer airborne, deze keer naar het zuiden. Eenmaal in de lucht kwam ik er achter dat mijn vluchtvoorbereiding niet helemaal klopte. Dat heb ik opgelost door de resterende calculaties uit te voeren tijdens het vliegen.
Deze vlucht was iets moeilijker te navigeren omdat de dorpen kleiner waren en je minder referenties om je heen had, maar ach...Gewoon vertrouwen hebben in je berekeningen.
Deze vlucht duurde van het moment dat de motor aanging totdat ie uitging precies 02.00 uur.
Zondag, stond ik opnieuw op het rooster, alleen deze keer waren er twee vluchten achter elkaar. Dit wel zonder autopilot! Maar het blijft mooi!
Ik had al om 09.00 UTC de lucht in moeten zijn, maar doordat ik mijn kist (registratie CS-DEM) ijsvrij moest maken ging ik pas om 09.25 de lucht in; dit allemaal desondanks dat onze school net een contract heeft getekend met een hangar om de hele vloot te stallen ’s avonds na terugkeer.
Gelukkig was de ijslaag makkelijk weg te vegen, en de temperaturen op hoogte rond de 5 graden waren, dus geen gevaar voor icing. Maar dat was niet alles. Al voordat ik vertrok hoorde ik Roy op de radio zeggen dat de verkeersleiding niet de flightplans van onze school had ontvangen. Hierdoor werd ik naar de frequentie van “ Lisbon Central”gestuurd om mijn vluchtgegevens bekend te maken. Dit duurde niet lang.
Daarna gewoon de vlucht uitvoeren op een hoogte van 4500ft ( 1.5 Km )en genieten van het uitzicht. Deze vlucht ging richting het westen / noorden; ten hoogte van Lisbon. Op een gegeven moment kon ik de passagiersvliegtuigen zien die in de approach zaten om in Lisbon te landen.
Toen ik weer terug was in Evora, bleek dat de wind relatief hard was, waardoor landen uitdagender wordt.
Met deze omstandigheden zie je dat iedereen meer moeite moet doen om de kist netjes aan de grond te zetten, en dat is mooi om te zien. Om 11.25 was ik geland en om 12.20 moest ik weer weggaan.
Je zou denken dat ik genoeg pauze tussendoor had, maar ik ben in de tussentijd bezig geweest met naar de WC gaan, en het administratiewerk te doen van de vorige en de volgende vlucht.
Voor de tweede vlucht stond diverteren op de agenda. De “duty officer” had op een papier gescheven waar ik naar toe moest. De rest moest ik zelf uitzoeken in de lucht. En wel alles bijhouden.
Ik vond deze vlucht totaal niet moeilijk en bovendien was ik al na 01.10 uur klaar. Dit gaf me dus nog 50 min airtime.
Deze tijd ben ik gaan gebruiken om manoeuvres en oefeningen uit te voeren.
Voordat je naar het vliegveld gaat, moet je eerst op de juiste hoogte zitten en langs vliegen door al van te voren afgesproken punten die voor iedereen hetzelfde is. In dit geval was het punt N ( november en die zit ten noorden van het vliegveld ). Ik zat al op N op een hoogte van 2500ft toen een andere vliegtuig naar hetzelfde punt vloog maar dan op 3500ft . Ik zag hem boven me van links naar rechts voorbij gaan, en dat zag er zo mooi uit.
Na “november” moet je naar punt “India”vliegen waar je informatie krijgt over het luchtverkeer rond het vliegveld dat voor jou van belang is.
Wanneer alles veilig is mag je beginnen met de procedures om te gaan landen.
Zo gezegd zo gedaan.
Doordat ik 4 uur lang vloog zonder autopilot, vond ik het toch wel relaxed dat ik even op het balkon in de zon kon zitten en met de andere jongens praten over hoe deze mooie dagen waren verlopen.
Kortom, het was een super weekend! I can’t wait untill my next flight!
Het begon vrijdag toen we thuis een film aan het kijken waren; ineens loopt Andrew de woonkamer binnen om Roy en mij te laten weten dat wij, alle drie dus, 4 keer in het weekend gingen vliegen, 8 uur in totaal! Wow!!!!
Zaterdag, twee vluchten gemaakt van in totaal 580km! Andrew en ik hadden twee vluchten voorbereid, de ene naar het noorden en de andere naar het zuiden.
In de ochtend was het weer in het zuiden slecht waardoor we besloten om naar het noorden te gaan vliegen.
De route bestond uit zeven checkpoints welke meestal steden of vliegvelden zijn.
Twee daarvan waren vliegvelden; Montargil en Santarem. Op het laatste was de kans op parachutespringen aanwezig. Dit betekent dat je goed naar buiten moet kijken wil je geen verrassing krijgen.
Eenmaal daar bleek er helemaal niets aan de hand te zijn. Daarna gewoon doorgaan met het vluchtplan. Alhoewel deze maar 01.10 uur zou duren, waardoor ik nog 50 min overhad.
Hierdoor besloot ik wat oefeningen te doen om de tijd te vullen en de volle 2 uren te vliegen.
Uiteindelijk was ik om 11.05 uur geland.
En om 14.00 uur ging ik weer airborne, deze keer naar het zuiden. Eenmaal in de lucht kwam ik er achter dat mijn vluchtvoorbereiding niet helemaal klopte. Dat heb ik opgelost door de resterende calculaties uit te voeren tijdens het vliegen.
Deze vlucht was iets moeilijker te navigeren omdat de dorpen kleiner waren en je minder referenties om je heen had, maar ach...Gewoon vertrouwen hebben in je berekeningen.
Deze vlucht duurde van het moment dat de motor aanging totdat ie uitging precies 02.00 uur.
Zondag, stond ik opnieuw op het rooster, alleen deze keer waren er twee vluchten achter elkaar. Dit wel zonder autopilot! Maar het blijft mooi!
Ik had al om 09.00 UTC de lucht in moeten zijn, maar doordat ik mijn kist (registratie CS-DEM) ijsvrij moest maken ging ik pas om 09.25 de lucht in; dit allemaal desondanks dat onze school net een contract heeft getekend met een hangar om de hele vloot te stallen ’s avonds na terugkeer.
Gelukkig was de ijslaag makkelijk weg te vegen, en de temperaturen op hoogte rond de 5 graden waren, dus geen gevaar voor icing. Maar dat was niet alles. Al voordat ik vertrok hoorde ik Roy op de radio zeggen dat de verkeersleiding niet de flightplans van onze school had ontvangen. Hierdoor werd ik naar de frequentie van “ Lisbon Central”gestuurd om mijn vluchtgegevens bekend te maken. Dit duurde niet lang.
Daarna gewoon de vlucht uitvoeren op een hoogte van 4500ft ( 1.5 Km )en genieten van het uitzicht. Deze vlucht ging richting het westen / noorden; ten hoogte van Lisbon. Op een gegeven moment kon ik de passagiersvliegtuigen zien die in de approach zaten om in Lisbon te landen.
Toen ik weer terug was in Evora, bleek dat de wind relatief hard was, waardoor landen uitdagender wordt.
Met deze omstandigheden zie je dat iedereen meer moeite moet doen om de kist netjes aan de grond te zetten, en dat is mooi om te zien. Om 11.25 was ik geland en om 12.20 moest ik weer weggaan.
Je zou denken dat ik genoeg pauze tussendoor had, maar ik ben in de tussentijd bezig geweest met naar de WC gaan, en het administratiewerk te doen van de vorige en de volgende vlucht.
Voor de tweede vlucht stond diverteren op de agenda. De “duty officer” had op een papier gescheven waar ik naar toe moest. De rest moest ik zelf uitzoeken in de lucht. En wel alles bijhouden.
Ik vond deze vlucht totaal niet moeilijk en bovendien was ik al na 01.10 uur klaar. Dit gaf me dus nog 50 min airtime.
Deze tijd ben ik gaan gebruiken om manoeuvres en oefeningen uit te voeren.
Voordat je naar het vliegveld gaat, moet je eerst op de juiste hoogte zitten en langs vliegen door al van te voren afgesproken punten die voor iedereen hetzelfde is. In dit geval was het punt N ( november en die zit ten noorden van het vliegveld ). Ik zat al op N op een hoogte van 2500ft toen een andere vliegtuig naar hetzelfde punt vloog maar dan op 3500ft . Ik zag hem boven me van links naar rechts voorbij gaan, en dat zag er zo mooi uit.
Na “november” moet je naar punt “India”vliegen waar je informatie krijgt over het luchtverkeer rond het vliegveld dat voor jou van belang is.
Wanneer alles veilig is mag je beginnen met de procedures om te gaan landen.
Zo gezegd zo gedaan.
Doordat ik 4 uur lang vloog zonder autopilot, vond ik het toch wel relaxed dat ik even op het balkon in de zon kon zitten en met de andere jongens praten over hoe deze mooie dagen waren verlopen.
Kortom, het was een super weekend! I can’t wait untill my next flight!
2 opmerkingen:
Echt Super, schatje! Ik ben heel erg trots op jou!
che beludo, was idd een goed weekend :)
Een reactie posten