300m NM
___________

Nadat het vorige weekend goed was verlopen, was de kans op herhaling aanzienlijk aanwezig!

Vrijdag stond ik “standby” en dat betekent dat de kans bestaat dat je gaat vliegen. Dit hangt af van het weer, beschikbaarheid van de vloot en instructeurs. Het leek erop dat ik tevergeefs naar school was gekomen, dus besloot ik de “Jeppensen Airway Manual” te updaten.
In dit boek kunnen we kaarten van vliegvelden vinden met bijbehorende informatie.

Twintig minuten nadat ik klaar was, kwam een instructeur mij vertellen dat ik met hem om 16.00 uur de lucht in mocht! Mooi meegenomen dus!
Achteraf bleek dat ik samen met Andrew( hij vloog heen) en de instructeur ging diverteren naar Santarem ( LPSR ).
Eenmaal daar switchen we, en toen was het mijn beurt.

Satarem ( foto links) is een apart vliegveld, vlak voor de baan staat een brug die je op geringe hoogte voorbij gaat. Zo laag zelfs, dat als er een vrachtwagen aankomt, moet je de landing afbreken. En als dat niet genoeg is, is de kans op windstoten best groot en dat maakt het extra spannend!
Ik maakte twee “touch and go’s”

Op de weg terug vloog ik langs een paar steden, die redelijk ver uit elkaar lagen om vervolgens een “Whiskey-arrival” te doen. De hele vlucht was op 2000 ft en een arrival moet je doen op 2500 ft.
Ik was vergeten te klimmen en dat was niet best. Het was de eerste en laatste keer, dat beloof ik!

Mijn instructeur wilde dat ik een “touch and go” zou maken zonder vermogen, een “glide in”.
Hij en Andrew twijfelden of ik het veld zou halen, maar achteraf bleek dat helemaal niet nodig. Ik had nog ruimte genoeg over.

Eenmaal weer in de lucht gingen we eventjes in formatie vliegen met een kist van een andere instructeur, en dat zag er zo verschrikkelijk mooi uit, doordat de zon al onder ging en de lucht roodoranje gekleurd was. Wow, het was zeker een van de mooiste vluchten ooit!

Toen ik weer in de kamer van “operations” zat, kon ik het rooster voor het weekend zien. Daar stond op dat ik zaterdag een vlucht van 300 NM ( 550 Km ) en zondag twee vluchten had.

De 300 NM (zaterdag) stond gepland om 09.30 uur UTC te vertrekken, maar doordat we last hadden van mist moest ik mijn vlucht toch vertragen.
Dit natuurlijk met de goedkeuring van de duty officer.
Uiteindelijk was ik om 10.10 uur airborne, richting Portimao ( LPPM).
Halverwege de vlucht kon ik de grond aan mijn rechterkant niet zien, doordat de wolken veel te laag zaten. Daardoor besloot ik verder links te gaan vliegen. Hierdoor kwam ik niet meer boven mijn checkpoint.

Op Portimao, moest ik een “wave off” doen, omdat ik met te hoge snelheid aankwam. Maar de tweede poging was wel goed gegaan.

Even snel de kist laten vol tanken, een stempel halen, handtekening zetten, bezoekje naar de WC, en een paar snacks kopen voor onderweg, en toen moest ik weer gaan. Geen pauze gehad dus…
Het is niet erg, want daar boven doe je niet zo veel. Onderweg naar Santarem, vloog ik op 4500ft langs de kust, en dat is super mooi!

Alle checkpoints netjes op tijd overheen gevlogen, geen problemen dus.

Toen was het weer tijd om te gaan landen en alweer een bewijs halen dat ik in Santarem was geweest. Achteraf was het niet nodig, maar ja…

Vervolgens weer terug naar Evora ( LPEV ) , waar ik uiteindelijk 45min later was aangekomen dan gepland (om 15.30), dit allemaal te wijten aan het weer ’s ochtends. Maar dat neemt niet weg dat het een mooie dag was.

En zondag, ja… Beide vluchten waren gecancelled door het weer. Hierdoor ben ik in de bibliotheek gaan zitten internetten, een luxe die we thuis op dit moment niet hebben…